Manjū
Manjū (jap. 饅頭?) to tradycyjne japońskie danie. Istnieje wiele rodzajów Manjū, jednak zazwyczaj przygotowuje się je z mąki, ryżu i różnych rodzajów anko (słodka pasta wykonana z cukru i fasoli azuki).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Manjū (jap. 蒸餅?) pochodzi od mochi (tradycyjne japońskie kluski). Potrawa ta wcześniej była znana w Chinach pod nazwą Mantou, ale do Japonii przybyła już pod obecną nazwą. W 1341 roku mnich buddyjski wybrał się z Chin do Japonii razem z manjū. Niedługo po tym zaczął rozpowszechniać produkty pod nazwą nara-manjū (nara wzięło się od nazwy miasta, do którego przybył - Nara) - mówi się, że był to początek tych dań w kraju kwitnącej wiśni. Po prawie siedmiuset latach od pierwszych manjū w Japonii, wyroby nadal cieszą się dużą popularnością - istnieje możliwość zakupienia tych produktów w prawie każdym japońskim sklepie ze słodyczami. Ich niska cena także przyczynia się do uznania Japończyków.
Rodzaje[edytuj | edytuj kod]
Istnieje niezliczona ilość odmian manjū, niektóre są jednak bardziej znane:
- Mizu manjū (jap. 水饅頭?) to rodzaj manjū, który tradycyjnie spożywa się latem. Wnętrze tej potrawy wypełnia wtedy fasolowa pasta (najczęściej anko, ale nie tylko). Manjū pokryte kuzuko nadaje mu bardziej przeźroczysty i galaretowaty wygląd.
- Matcha-manjū występuje najczęściej na japońskim rynku. Są znane ze smaku zielonej herbaty i zielonej barwy.
