Remilia Scarlet
| Remilia Scarlet | |
|---|---|
 | |
| Postać z | Touhou |
| Pierwsze wystąpienie | Embodiment of Scarlet Devil - Finałowy boss |
| Profil | |
| Wiek | Ok. 500 lat |
| Zawód | Pani Scarlet Devil Mansion |
| Zamieszkanie | Scarlet Devil Mansion |
| Relacje |
|
Remilia Scarlet (jap. レミリア・スカーレット Remiria Sukāretto?) jest właścicielką Scarlet Devil Mansion oraz panią Sakuyi Izayoi i Hong Meiling. Jest ona starszą siostrą Flandre. Jej wygląd (oraz często zachowanie) jest dziecinny i raczej niezbyt groźny. Posiada jednak groźne magiczne moce i z tego powodu w Gensokyo nazywana bywa "Szkarłatnym Diabłem". Jak wszystkie wampiry jest czuła na światło, które ją osłabia, więc zazwyczaj pozostaje w swojej rezydencji (która ma mało okien, żeby nie dostawało się do środka zbyt dużo światła) a wychodzi nocą. Jako wampir naturalnym jest, że pije ludzką krew, ale jej niewielki apetyt powoduje, że jej ofiary prawie nigdy nie umierają w wyniku ukąszeń.
W Embodiment of Scarlet Devil, Remilia zdecydowała się rozpuścić gęstą mgłę po Gensokyo, żeby blokowała słońce a ona mogła się poruszać swobodnie w dzień. Gdy jej plan został odkryty i zniweczony, została ona zmuszona do używania parasola, jako osłony przed słońcem, żeby mogła wyjść w trakcie dnia (informacja z Immaterial and Missing Power). W Imperishable Night wychodzi aby ukarać osobę, która zabrała z nieba prawdziwy księżyc. Było to możliwe ponieważ walka toczy się w nocy. W Scarlet Weather Rhapsody rozpoczyna swoje śledztwo nakazując Sakuyi aby przyprowadzała do niej podejrzanych. Odkrywa, że winny znajduje się ponad górami, gdzie Remilia byłaby narażona na duże ilości światła słonecznego.
Chociaż zazwyczaj zachowuje się egocentrycznie to możliwe jest zaprzyjaźnienie się z nią, jednak ludzie i youkai wolą jej raczej unikać. Jej imię, wygląd, dom i ubranie wskazują na to, że jest Europejką z pochodzenia, a do Japonii wyemigrowała wiele lat temu. Twierdzi, że jest potomkinią najbardziej krwiożerczego wampira Włada Palownika Drakuli, jednak nie jest to prawdą.
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Jako starsza siostra nazywana jest czasem przez fanów Ojou-sama (jap. お嬢様?). Innym jej znanym przydomkiem jest Remirya (jap. れみりゃ?).
- Istnieje znany żart, że Sakuya nazywa ją Ozeu-sama (jap. おぜうさま?), przez co to określenie także stało się jej przydomkiem.
- Z powodu tytułu muzyki z Embodiment of Scarlet Devil wprowadzającej do szóstego poziomu "The Young Descendant of Tepes" (Młody potomek Palownika) często uznawana jest za potomkinię Drakuli. To dlatego, że pełne nazwisko Drakuli brzmi Wład Palownik Drakula. Jednak ZUN zaprzecza, aby była to prawda. Co ciekawe, Remilia w jednym z dialogów mówi, że jednak należy do rodu Drakuli.
- Jak większość wampirów, Remilia jest w stanie zmieniać się w nietoperza. Jednak w odróżnieniu od innych wampirów jej skrzydła pozostają widoczne nawet gdy przybiera ludzką formę. Z tego powodu nie sposób jej pomylić z człowiekiem.
- Remilia nie jest jedyną panią Sakuyi, ale to ona nadała jej to imię (według Perfect Memento). Mając na uwadze mroczną przeszłość Sakuyi i to, że człowiek rzadko zostaje podwładnym wampira, możliwe jest, że kiedyś Sakuya była łowcą wampirów, ale po pokonaniu przez Remilię, została u niej zatrudniona.
- Odnosząc się do linii czasu Gensokyo, Remilia urodziła się w roku 1503. Jest w ten sposób, wraz ze swoją siostrą, jedną z niewielu postaci, których dokładna data urodzenia jest znana.
- Jedną z broni Remilii jest Gungir, czyli włócznia, która ponoć zawsze trafia do celu. Tak jak broń Flandre, Gungir Remilii, posiada silną magiczną moc, jednak sporo słabszą niż Lævateinn Flandre.
- Remilia pojawia się w 6. grze Touhou. Jest bossem 6. poziomu a na tym poziomie jest razem 6 kart zaklęć (Remilia ma 5 a Sakuya 1). Razem daje to znaną liczbę "666" (przypominamy, że Remilia zwana jest Diabłem).
- W pracach fanowskich, gdy Remilia zostaje zawstydzona lub upokorzona, często nazywane jest to Złamaniem charyzmy (Charisma break). Jest to określenie kontrastujące z jej bardzo charyzmatyczną osobowością.
- Motyw muzyczny Remilii rozpoczyna się identycznie jak ósma fortepianowa sonata Beethovena.
