Fundoshi
Fundoshi (jap. 褌?)- tradycyjna japońska bielizna dla dorosłych mężczyzn, wykonana z długiej bawełny. Przed II wojną światową, fundoshi było podstawową formą bielizny. Jednak wypadło z uzycia po wporwadzeniu na rynek majtek i bokserek.
Obecnie fundoshi jest bielizna używana podczas festiwali lub jako strój kąpielowy.
Istnieje kilka rodzajów fundoshi takich jak:
- rokushaku
- kuroneko
- mokko
- etchū
Fundoshi rokushaku składa sie z materiału o długości jednego Shaku (34cm) i szerokości sześć Shaku (2,3m). Roku oznacza po japońsku sześć. Często przypomina wyglądem stringi.
Fundoshi Etchū jest również długim pasem materiału jednak ma pasek materiału w talii lub sznurek do mocowania. Jego wymiary to 14cm szerokości i 40cm długości i jest przywiązany do paska materiału w przedniej części. Fundoshi Etchū była najpopularniejszą formą fundoshi wśród mężczyzn jako bielizna od początku roku 1900 do końa II wojny światowej.
Różnice kulturowe z Zachodu[edytuj | edytuj kod]
Japońscy chłopcy i mężczyźni czują sie dobrze w tradycyjnej bieliźnie pokazującej pośladki (fundoshi lub strój Sumo).
Typowo japoński idiom fundoshi o shimette kakaru (dokręcić przepaski) oznacza to samo co "zakasać rękawy" czyli przygotować się na ciężką pracę.
Nawet mroźne zimy nie przeszkadzają Japończykom w chodzeniu na zewnątrz w fundoshi. W trzecią sobote lutego w Okayama odbywa się festiwal Hadaka Matsuri (Nagi Festiwal). Nawet w bardzo niskich temperaturach nawet 10 tyś mężczyzn jest w stanie rozebrać się do fundoshi i przespacerować się ulicami. Jest to tradycyjny test męskości, trwający nieprzerwanie od 400 lat.
Typy[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o fundoshi znajduje się w japońskim tekście Nihon Shoki. Są one równiez przedstawione na rysunkach z gliny Haniwa. Fundoshi był bielizną wybieraną przez męzczyzn niezależnie od klasy i statusu społecznego. Po II wojnie światowej amerykanizacja spopularyzowała elastyczną bielizne.
Istnieje kilka podstawowych stylów fundoshi. Najspokojniejszy typ był pasem tkaniny owiniętym wokół bioder zabezpieczonym małym wiązaniem z tyłu z nadmiarem materiału przeniesionym pomiędzy nogami i pasem tkaniny zwisającym jak fartuch.
Drugi styl, dla osób aktywnych tworzony był z materiału owiniętego wokół bioder przez co nie posiada on fartucha. Był to także standardowy, męski strój kąpielowy. Mężczyzna uczący dzieci pływać często mówił dzieciom aby zakładały takie fundoshi gdyż gdyby chłopiec miał kłopoty to mozna go łatwo wyciągnąc z wody za pomoca fundoshi.
Trzeci styl, zwany fundoshi Etchū, powstały w pobliżu prefektury Toyama, jest długim, prostokątnyym pasem materiału, węższym na jednym końcu. Jedna taśma jest obwiązywana wokół bioderi do niej przywiązywana jest szmatka i przeciągana jest ona pomiędzy nogami przez co z przodu zwisa jak fartuch. Takie fundoshi nosili japońscy żołnierze podczas II wojny światowej i byól on również jedynym strojem alianckich jeńców wojennych w obszarach tropikalnych.
Istnieje wiele innych odmian Fundoshi a wariacje wyglądów przepasek są niemal nieograniczone. Na przykład mokko-fundoshi (dosłownie ziemny-koszyk fundoshi) wyglądający jak tradycyjne kosze stosowane w budownictwie, podobny jest on do etchyuu-fundoshi który nie posiada fartucha. Całość jest przymocowana do pasa zdla efektu bikini. Kuro-neko fundoshi (dosłownie czarny kot fundoshi) wygląda jak mokko fundoshi lecz część przechodząsa z przodu do tyłu tworzy efekt stringów.
Samuraj nosił go jako bielizna z pancerzem w połączeniu z koszulą shitagi
Fundoshi często noszone są z hanten lub happi (krótka kurtka z bawełny z prostymi rękawami) podczas letnich festiwali przez ludzi którzy wykonują Mikoshi (przenośne sanktuarium) w procesji shinto.
Poza Japonią znany jest z grupy perkusyjnej Ondekoza i Kodo którzy pojawiaja się ubrani w fundoshi i białą opaske na głowe.
Zapaśnicy Sumo noszą tę cześć garderoby która nazywana jest Mawashi.
Fundoshi są czasami uzywane jako Tradycyjne stroje kąpielowe. W niektórych szkołach chłopcy moga pływać w fundoshi. Aktualny cesarz Japonii również pływał w fundoshi w dzieciństwie. W basenach i plażach w Japonii można czasami zobaczyc pływaków noszących fundoshi.
Pod koniec 2008 roku Japońska firma Wacoal zaczęła sprzedaż fundoshi produkowanych dla kobiet. Sprzedaż okazała się większa niż oczekiwano. Przepaski dla kobiet dostępne są w siedmiu kolorach i dwóch wersjach: gładkiej i w kratke. Cena jednej wynosi 1260 jenów.
Najlepszym materiałem do wykonania fundoshi jest białe płotno lub bawełna. Krepa jedwabiu może byc również użyta w zależności od upodobań ale zwykły jedwab jest niezalecany. W zime może posiadać kilka warstw ale podczas innych pór roku jest stosowana tylko jedna. Długośc fundoshi jest równa około 5 stóp (5 Shaku).
